Biddend zingend *

Biddend zingend namen we afscheid
een kerk vol familie vrienden kennissen verenigingen
samen rond de kist
stil schroomvol ingetogen
zoekend een houvast
- een stoere eik zo plots geveld -
belijdend eigen zonde onmacht
vrezend de dood als een dief in de nacht
bevestigend ook het geloof de hoop
het onvoorwaardelijke vertrouwen
in wat ooit Iemand beloofde.
Het tintelend licht der kaarsen
de geur van wierook
de woorden veelvuldig lovend dankbaar
zalf troostend helend.
Dan de zachte zware zang der Scouts
hun Belofte lied aan d’ Opperscout
doordringend ieder’s gemoed
melancholisch ontroerend onwezenlijk
afscheidsode.
Tot slot d’ oude kerkdeur die zich opent
krakend kermend onwillig bijna
alsof ze tegenhouden kon
de binnenvallende koude
de laatste tocht naar die laatste plaats
rustplaats voor eeuwig.

Rust zacht lieve Jean Pierre.

* Denderhoutem, uitvaartliturgie Jean Pierre Schoon, 6 dec 2018