Afscheidsgedicht reis Egypte
Beste OKRA-vrienden allemaal,
Voorbij ons laatste middagmaal
onze mooie reis is gedaan
straks moeten we naar huis toe gaan.
Daarom wil ik graag een afscheidswoordje placeren
jullie nog eventjes amuseren
met een kort reisverslag.
Ik hoop het mag?
Akkoord als ik zeg : “het was een mooie reis
een prachtige fantastische reis
als een sprookje van 1001 nacht” ?
Het begon ook midden in de nacht.
Donderdag 24 november: vroeg uit de veren
aan die vakantiekleren
en de valiezen klaar
want om 2-3 uur was het busje daar.
Een laatste afscheidskus
en hop …weg met de bus.
In Zaventem wachten, drie lange uren
wachten of kletsen met de buren.
Na vier uur vliegen was ons liedje uit
want in Luxor moesten we de vlieger uit
met of tegen onze zin
met pak en zak het busje in
een steile trap naar omhoog.
Daar zaten we dan hoog én droog.
Vijf minuten onze benen strekken
en we mochten wéér vertrekken.
Tot onze grote spijt
kregen w’ enkel een klein ontbijt.
Maar éénmaal aangekomen in het hotel
verliep alles vlot en supersnel.
In Movenpick Pyramids, ons hotel supergroot
kregen we direct een drankje zoet en rood
en voor 20 euro cash een groot buffet.
Dan hop naar het lang verwachtte bed.
Met twee bussen trokken we op pad
doorkruisten de hele stad
van noord naar zuid, van oost naar west.
De twee gidsen deden hun allerbeste best.
Zij spraken perfect onze eigen moedertaal.
Een stichtend voorbeeld voor menige…
Zij gaven uitleg duidelijk en klaar
hielden ons ver van alle gevaar.
Daarom mochten we het Tahirplein niet aanschouwen.
Spijtig, maar we zullen er niet om rouwen.
Zo zagen we vele andere zaken
dus veel kon het ons niet maken.
Zo ruilden we het Egyptisch museum
voor het Koptisch museum.
Is zelfs nog dichter bij onze natuur
onze eigen christelijke cultuur.
Cairo een stad met 22 miljoen zielen
kon mij persoonlijk weinig bezielen
chaotisch druk en vuilnis op straat
vrouwen kompleet verstopt in dik zwart ornaat.
I will never be happy in Egypt.
Maar de piramides waren zeer bijzonder
echt wat men noemt een wereldwonder.
De trappenpiramide van Sakara, de sfinx van Gizeh
amaai amaai zég!
We zagen honden, katten, ezels en kamelen
geen seconde tijd om ons te vervelen.
Moesten continu de verkopers verdrijven
met hen discussiëren over de prijzen.
Eentje begon zelfs luid te tieren
wij het loslopend wild, zij de aasgieren.
Pluralistisch zijnde bezochten we kerk, synagoge, moskee
dronken water, wijn, fruitsap, bier of thee.
In Luxor wachtte onze boot
acht dagen lang onze reisgenoot
acht dagen lang zalig varen
zonder woelige baren.
Alleen het lawaai der motoren
deed soms pijn aan onze slapende oren.
Spijs en drank naar hartelust
zonnebaden of soms platte rust.
De vallei der Koningen was machtig
de gekleurde hiëroglyfen prachtig
en af mijn grote zonnehoed
voor de tempel van koningin Hatsjepsoet.
Ook de twee reuze Memnon kolossen mogen er zijn.
Wat voelde ik me bij hen nietig en klein.
Met de boot verder naar Edfoe.
Ken je nog de god van Edfoe?
Het is een torenvalk, géén heilige koe.
Een prachtige zonsondergang en oogjes toe.
De dubbeltempel van Kom Ombo, prachtig verlicht
vergeten wij niet licht.
De dans en verkleedpartij
maakte ons allen uitbundig blij
maar de niet al te mooie buikdanseres
kende minder succes.
De parfumerie van Jasmien
was mooi om zien.
Glazen flesjes in alle kleuren
olie en kruiden in alle geuren.
We mochten wandelen voor niks
bovenop d’ onvoltooide obelisk.
Bezochten de immens grote stuwdam
gelegen in de stad Aswan.
Enkel fotograferen was toegelaten.
Noodgedwongen moesten we de camera achterlaten.
Het bezoek aan de tempel van Philaé
viel heel goed mee.
Maar onthou vooral dit mijn kind
zelfs d’ allermooiste Feluka vaart niet zonder wind.
Het water was heel kalm, niemand zeeziek
en bij het uitstappen speelde een jongetje muziek.
In de botanische tuin vol oude bomen
konden we slechts heel eventjes dromen.
Wat hebben we nog gezien?
Tempels, tempels, wel een stuk of tien.
Telkens voor een andere farao of andere god
nooit voor ne gewone mens begot.
Onze gids Aladin zullen we niet snel vergeten
onthouden zijn “amaai, amaai”: zeker weten.
Ook van Ramses geen kwaad woord
een fijne gids zoals het hoort
steeds voor elkeen paraat
met woord én daad.
Sommigen gingen naar Abu Simbel.
twee keer een lange busrit, niet simpel.
Anderen gingen met een kameel op stap
of genoten op het bootterras van wijn, cocktail, fruitsap.
Het licht- en klankspel in Karnak was bijzonder
ik zou zeggen bijna een wonder.
Hemels ook bij opgaande zon
het zweven in een luchtballon.
Beste OKRA-vrienden allemaal
vooraleer ik stop met mijn verhaal
wij de vakantieboeken toedoen
wil ik nog iets anders doen.
Ik wil in ons aller naam Etienne en Bertha feliciteren
hen als reisleiders eren.
Niets of niemand is volmaakt
er is altijd iets dat piept of kraakt
tien op tien is misschien overdreven
maar negen op tien mogen we zeker geven
en al zijn zij geen farao, koning of paus
geef hen een daverend applaus!
Beste Bertha, beste Etienne heb geen verdriet
een cadeautje hebben wij niet
maar wél een bedankingskaart
die is vele vele euro’s waard.
De namen van de OKRA-vrienden staan erop
dat vinden jullie zeker tof.
In naam van allen een dikke merci
en een kus of drie.
Beste OKRA-vrienden,
we moeten/mogen nu naar huis toegaan
dank om mee te mogen gaan.
En om het in het mooie oud-nederlands te zeggen:
VAERT WEL ENDE LEVET SCONE
Voorbij ons laatste middagmaal
onze mooie reis is gedaan
straks moeten we naar huis toe gaan.
Daarom wil ik graag een afscheidswoordje placeren
jullie nog eventjes amuseren
met een kort reisverslag.
Ik hoop het mag?
Akkoord als ik zeg : “het was een mooie reis
een prachtige fantastische reis
als een sprookje van 1001 nacht” ?
Het begon ook midden in de nacht.
Donderdag 24 november: vroeg uit de veren
aan die vakantiekleren
en de valiezen klaar
want om 2-3 uur was het busje daar.
Een laatste afscheidskus
en hop …weg met de bus.
In Zaventem wachten, drie lange uren
wachten of kletsen met de buren.
Na vier uur vliegen was ons liedje uit
want in Luxor moesten we de vlieger uit
met of tegen onze zin
met pak en zak het busje in
een steile trap naar omhoog.
Daar zaten we dan hoog én droog.
Vijf minuten onze benen strekken
en we mochten wéér vertrekken.
Tot onze grote spijt
kregen w’ enkel een klein ontbijt.
Maar éénmaal aangekomen in het hotel
verliep alles vlot en supersnel.
In Movenpick Pyramids, ons hotel supergroot
kregen we direct een drankje zoet en rood
en voor 20 euro cash een groot buffet.
Dan hop naar het lang verwachtte bed.
Met twee bussen trokken we op pad
doorkruisten de hele stad
van noord naar zuid, van oost naar west.
De twee gidsen deden hun allerbeste best.
Zij spraken perfect onze eigen moedertaal.
Een stichtend voorbeeld voor menige…
Zij gaven uitleg duidelijk en klaar
hielden ons ver van alle gevaar.
Daarom mochten we het Tahirplein niet aanschouwen.
Spijtig, maar we zullen er niet om rouwen.
Zo zagen we vele andere zaken
dus veel kon het ons niet maken.
Zo ruilden we het Egyptisch museum
voor het Koptisch museum.
Is zelfs nog dichter bij onze natuur
onze eigen christelijke cultuur.
Cairo een stad met 22 miljoen zielen
kon mij persoonlijk weinig bezielen
chaotisch druk en vuilnis op straat
vrouwen kompleet verstopt in dik zwart ornaat.
I will never be happy in Egypt.
Maar de piramides waren zeer bijzonder
echt wat men noemt een wereldwonder.
De trappenpiramide van Sakara, de sfinx van Gizeh
amaai amaai zég!
We zagen honden, katten, ezels en kamelen
geen seconde tijd om ons te vervelen.
Moesten continu de verkopers verdrijven
met hen discussiëren over de prijzen.
Eentje begon zelfs luid te tieren
wij het loslopend wild, zij de aasgieren.
Pluralistisch zijnde bezochten we kerk, synagoge, moskee
dronken water, wijn, fruitsap, bier of thee.
In Luxor wachtte onze boot
acht dagen lang onze reisgenoot
acht dagen lang zalig varen
zonder woelige baren.
Alleen het lawaai der motoren
deed soms pijn aan onze slapende oren.
Spijs en drank naar hartelust
zonnebaden of soms platte rust.
De vallei der Koningen was machtig
de gekleurde hiëroglyfen prachtig
en af mijn grote zonnehoed
voor de tempel van koningin Hatsjepsoet.
Ook de twee reuze Memnon kolossen mogen er zijn.
Wat voelde ik me bij hen nietig en klein.
Met de boot verder naar Edfoe.
Ken je nog de god van Edfoe?
Het is een torenvalk, géén heilige koe.
Een prachtige zonsondergang en oogjes toe.
De dubbeltempel van Kom Ombo, prachtig verlicht
vergeten wij niet licht.
De dans en verkleedpartij
maakte ons allen uitbundig blij
maar de niet al te mooie buikdanseres
kende minder succes.
De parfumerie van Jasmien
was mooi om zien.
Glazen flesjes in alle kleuren
olie en kruiden in alle geuren.
We mochten wandelen voor niks
bovenop d’ onvoltooide obelisk.
Bezochten de immens grote stuwdam
gelegen in de stad Aswan.
Enkel fotograferen was toegelaten.
Noodgedwongen moesten we de camera achterlaten.
Het bezoek aan de tempel van Philaé
viel heel goed mee.
Maar onthou vooral dit mijn kind
zelfs d’ allermooiste Feluka vaart niet zonder wind.
Het water was heel kalm, niemand zeeziek
en bij het uitstappen speelde een jongetje muziek.
In de botanische tuin vol oude bomen
konden we slechts heel eventjes dromen.
Wat hebben we nog gezien?
Tempels, tempels, wel een stuk of tien.
Telkens voor een andere farao of andere god
nooit voor ne gewone mens begot.
Onze gids Aladin zullen we niet snel vergeten
onthouden zijn “amaai, amaai”: zeker weten.
Ook van Ramses geen kwaad woord
een fijne gids zoals het hoort
steeds voor elkeen paraat
met woord én daad.
Sommigen gingen naar Abu Simbel.
twee keer een lange busrit, niet simpel.
Anderen gingen met een kameel op stap
of genoten op het bootterras van wijn, cocktail, fruitsap.
Het licht- en klankspel in Karnak was bijzonder
ik zou zeggen bijna een wonder.
Hemels ook bij opgaande zon
het zweven in een luchtballon.
Beste OKRA-vrienden allemaal
vooraleer ik stop met mijn verhaal
wij de vakantieboeken toedoen
wil ik nog iets anders doen.
Ik wil in ons aller naam Etienne en Bertha feliciteren
hen als reisleiders eren.
Niets of niemand is volmaakt
er is altijd iets dat piept of kraakt
tien op tien is misschien overdreven
maar negen op tien mogen we zeker geven
en al zijn zij geen farao, koning of paus
geef hen een daverend applaus!
Beste Bertha, beste Etienne heb geen verdriet
een cadeautje hebben wij niet
maar wél een bedankingskaart
die is vele vele euro’s waard.
De namen van de OKRA-vrienden staan erop
dat vinden jullie zeker tof.
In naam van allen een dikke merci
en een kus of drie.
Beste OKRA-vrienden,
we moeten/mogen nu naar huis toegaan
dank om mee te mogen gaan.
En om het in het mooie oud-nederlands te zeggen:
VAERT WEL ENDE LEVET SCONE
Luxor, 03/12/2011