Een laatste blik*

Zoals nu o vreselijk nu
zo zag ik je nooit of te nooit
je ogen gesloten stil rechtlijnig compleet
je mond lusteloos bloedloos 
je huid wit koud en kil
je ganse lichaam onder strakke dekens toegedekt
liggend roerloos bewegingsloos
niet langer behorend tot deze aarde.
En dan ik
ogen open groot en wijd
vervuld van ongeloof mededogen
staande starend roerloos bewegingsloos
om plots te wankelen
wankelen op een aarde zonder jou.
Waar de pretlichtjes in je ogen
je lachende mond je blinkende huid
je stem vertellend duizend dingen
je warme handen omarmend het leven?
Op je voorhoofd een zachte zoen
een streling over je handen
een laatste blik
en dan

verzorgen mijn gebroken hart.

* Denderhoutem, Rouwcentrum Bael
18 april 2024, Frans Van Keymeulen