op dit laatste
gezamenlijk avondmaal
wil ik na acht
mooie dagen
eventjes jullie
aandacht vragen.
Onze reis is bijna gedaan
we moeten/mogen
naar huis toegaan.
Maar vooraleer we landen in Zaventem
voet zetten op Vlaamse bodem
wil ik eerst eens
ons geheugen opfrissen
zodat we ons
blijvend vergewissen
dat dit een
prachtreis is geweest
acht dagen lang een feest.
Elkeen stipt op tijd
aan het koperen monument
Katrien, onze gidse direct supercontent.
De check-in verliep vlot en
goed
en in het
vliegtuig plaats in overvloed
dag mannetje op de
landingsbaan
dag mannetje met
je oranje pakje aan.
In de vlieger geen eten, wél drank
dat aanvaardden we
met dank.
Ook tijdens de tweede vliegtuigreis
enkel drank, geen
spijs.
De valiezen in de bus en hop naar Bergenstad
géén stad van ’t zevende
knoopsgat
of een stad van
arme luizen
neen, rijke sjieke oude én nieuwe huizen.
Hoe die stad zo belangrijk geworden is
wel….door
gedroogde vis, stokvis!
Toen zagen we voor het eerst onze boot
super machtig groot
maar ons geduld
werd op de proef gesteld
pas na 2,5 uur
goed en wel geteld
mochten we de kade
oplopen
gingen de poorten
voor ons open.
Gelukkig was er koffie, koekjes, water
een klein half
uurtje later
was met lekker
veel eten
alles snel vergeten.
Na ons eerste ontbijt
-genoten met veel
appetijt-
kregen we info van
een lieve dikke meneer
die vertelde over
veiligheid en nog veel meer
een echte show-man
die in ‘ t Noors,
in ‘t Engels én in ’t Duits zwanzen kan.
Alle mededelingen op de boot kwamen van hem
we herkenden
telkens zijn joviale stem.
In Alesund voor het eerst
van boord
het Jugendstill-stadje heeft ons bekoord.
Katrien gaf een
fantastische uitleg
we verloren nooit
of nooit de weg.
Na een sjieke
driegangen maaltijd
was het Noorweegse infotijd.
In de grote vergaderzaal
vertelde Katrien aan ons allemaal
over de oude en de
nieuwe Noren
over dit prachtige
land dat elkeen kan bekoren.
Ook in Trondheim gingen we
met haar op zwier
stapten van hier naar
daar, van daar naar hier
geraakten zo in
tijdsnood
en slechts op ’t
allerlaatste nippertje op de boot.
In de na
om zo te weten
wie van ons de slimste is.
Reizen met een boot is plezant
je kijkt rustig
uren lang naar het land
geen belang,
linkerboord, rechterboord
de sneeuwbergen
hebben me altijd bekoord.
Een land bedekt met eeuwige sneeuw en ijs
je moet hier zijn
echt niet goed wijs
of toch wél want
het is hier supergezond
zuivere heldere lucht
overal in ’t rond.
In onze groep waren vijf vrouwen alleen
doch geen
tandengeknars of geween
Valentijn zouden we vieren, feestje bouwen
neen, helemaal niet
rouwen
rode ballonnen en
lekkere wijn
meer hoeft dit niet te zijn.
In menige haven legde de boot aan
en je kon erop
wedden gaan
dat velen, zeker Katrien en ik, wandelen zouden gaan
een uur, een half
uur of zelfs minder lang
want we speelden op
veilig, waren bang
dat de boot weg
zou zijn
en wij och arme
alleen op de kade zouden zijn.
Op vrijdag werden we gedoopt
en had je de gids
geloofd
het was met warm
ijs
helaas, die Harold maakte ons wat wijs.
Neptunus, de god van de zee
speelde het spel
fantastisch mee
elkeen op zijn knieën
in aanbidding
resultaat: van kop tot
teen één koude rilling.
Enkelen onder ons vierden het Vikingfeest
zagen hoe vroeger
werd geofferd aan de boze geest.
Ik mocht als eerste proeven van de spijs
was ik niet goed
wijs
of alleen de
moedigste van allen?
Wel het is me
zeer goed bevallen
lekker warm
schapenvlees en zoete wijn
en aan mijn zijde
de jonge blonde kapitein…
Elke dag was er wel iets te zien of te doen
dus zeker niet
slapen tot de noen.
Velen onder ons zagen het Noorderlicht
ik, helaas ik heb
het niet gezien
was te laat, geef
mezelf hiervoor een nul op tien.
Op de wandeling in Tromso
kregen we wat bier
lekker bier van hier
voor de rest weinig
of geen alcoholische drank
daarom aan de wiggel-waggel-boot een grote dank
hij gaf ons het
gevoel van dronken-zijn
zo maar, zonder
bier of wijn.
Graag had ik rendier-ruiter
willen zijn
kon niet, doet me
veel pijn.
Maar de rest viel allemaal mee
was super goed
georganiseerd en OK.
Er was heel veel en heel lekker eten
we hadden het
moeten weten
het was zoals Harold de toerleider zei:
“Op het eind van de cruise X kilo erbij”
Acht dagen lang hebben we ons geamuseerd
ook heel veel
bijgeleerd
over stokvis
hoe lekker dat dat is
en over de grote
koningskrab.
Neen dit is geen
grap
al is het een
superlelijk beest
het wordt
geserveerd op het sjiekste feest.
De Noren kennen beslist onze Will Tura
rarara jajaja
“ Zet een kaars
voor je raam vannacht
dan weet ik dat je
op me wacht”
In Noorwegen gaan ‘s avonds de gordijnen niet dicht
en brandt er
overal romantisch mooi licht
alsof men zeggen
wil: kijk maar met een gerust gemoed
hier binnen is het
warm, gezellig en goed.
Zo lieve mensen allemaal
dit is het einde
van mijn verhaal
in naam van ons
allen dank ik Katrien
geef haar een tien
op tien.
Kan iedereen dat beamen?
Dan zeg ik plechtig “Amen
Vaertwel ende levet scone”
PS: 1
De laatste nacht
wie had dat nog
verwacht
was het
Noorderlicht plots weer daar
machtig witgroen licht
helder klaar
betoverend aangrijpend
stuk natuur
helaas zo kort van
duur.
Het klinkt wat belachelijk misschien
maar ik mag/kan
zeggen “Ik heb het Noorderlicht gezien
even wonderbaarlijk
als een regenboog
als de zon de maan
de sterren aan de hemel hoog
met dank aan de
menselijke geest
die dit beschouwen
kan als een feest.
PS: 2
Onze gidse Katrien
leerde ons “Elfjes “ maken dwz kleine gedichtjes met als vorm: 1,2,3,4,1
woordjes
Samen
op reis
reis met OKRA
witte sneeuw zwarte
bergen
wonderbaarlijk.
Nera Redant
Kirkenes,